پیشینه استفاده از آلژینات

ابتدا در حوزه دندانپزشکی از مواد قالب‌گیری آگار استفاده می‌شد و به سبب درگیر شدن کشور ژاپن، که به عنوان مرجع اصلی آگار به حساب می‌آمده، در جنگ جهانی دوم همزمان با کمبود آگار، دانشمندان با شتاب در صدد یافتن نوع دیگری از مواد قالب‌گیری و جایگزینی آن با نوع آگار برآمدند و سرانجام به مواد قالب‌گیری آلژیناتی که شامل ویژگی‌هایی شبیه به نوع آگار بود دسترسی پیدا کردند.

ساختار آلژینات دندانپزشکی

ماده اصلی این گونه از مواد قالب‌گیری دندان یک پلیمر خطی طبیعی به نام آلژینات اسید می‌باشد که از جلبک به وجود می‌‌آید و شامل گروه‌های متنوع کربوکسیلیک اسید روی زنجیره پلیمری است.

اما این شکل آن محلول در آب نشده و به همین جهت به وسیله واکنش یون‌های یک ظرفیتی مانند سدیم یا پتاسیم، آن را به راحتی در آب حل نموده و در نهایت محلولی که همان سل است، حاصل می‌گردد.

جهت قالب‌گیری سل باید به ژل تبدیل شود و برای این عمل کلسیم سولفات به پودر اضافه نموده که بعد از مخلوط شدن آب و پودر، واکنش میان سدیم و آلژینات و کلسیم صورت می‌گیرد.

یون‌های کلسیم جایگزین سدیم شده و بدین گونه یون دو ظرفیتی کلسیم باعث اتصال دو رشته آلژینات به همدیگر می‌شود .

ویژگی‌های آلژینات دندانپزشکی نسبت به سایر مواد قالب‌گیری کدامند؟

برای تفاوت میان آلژینات دندانپزشکی با سایر مواد قالب‌گیری می‌توان به مواد زیر اشاره نمود:

• به سادگی قابل دسترس می‌باشد
• انجام عمل قلب‌گیری در زمان استفاده از آن دشواری ندارد
• نسبت به سایر مواد قالب‌گیری ارزان هستند
• در هنگام آماده سازی خمیر و مخلوط شدن با آب می‌‌توان به آن‌ها مواد ضدعفونی کننده نیز اضافه کرد
• جهت گرم یا سرد کردن نیاز به دستگاه خاصی نمی‌باشد