برای ساخت انواع دستگاه‌ها برای دندان نیاز است که ابتدا از فرم فک و دهان شخص با استفاده از مواد قالبگیری سیلیکونی یا مواد دیگر قالب گرفته شود؛ دستگاه‌هایی مانند نایت گارد، ایمپلنت، بریج و غیره باید برای هر شخصی به طور اختصاصی ساخته شوند چون فک انسان‌ها با یکدیگر متفاوت است و نمی‌توان از یک قالب برای همه استفاده کرد، که این مورد با استفاده از قالب گیری سیلیکون افزایشی امکان پذیر می شود.

در دندانپزشکی از انواع مواد اعم از آلژینات، دورالی، زینک اکساید، اوژنول و سیلیکون برای قالب‌گیری استفاده می‌شود که هر کدام مزایا و معایب مخصوص به خود را دارند.

در این مقاله می‌خواهیم  قالب گیری سیلیکون افزایشی، مزایا و معایب آن‌ را مورد بررسی قرار دهیم تا بتوانیم در انتخاب مواد، دانش کافی داشته باشیم. خوشحال می‌شویم تا پایان با ما همراه باشید.

استفاده از قالب گیری سیلیکون افزایشی

قالب گیری سیلیکون افزایشی یکی از پرطرفدارترین روش‌ها برای قالب‌گیری در دندانپزشکی است. این ماده به دلیل انعطاف‌پذیری و الاستومری بالا استفاده فراوان دارد. این ماده بیشتر در موارد ترمیمی مانند ترمیم پل یا تاج مورد استفاده دارد که بسیار دقیق است. استفاده از این ماده تقریبا آسان است و هنگامی که برای قالب‌گیری در دهان قرار داده می‌شود، به راحتی در مدت زمانی نسبتا کوتاه خود را می‌گیرد و به راحتی جدا می‌شود.

به لحاظ آماده کردن سیلیکون برای قالب‌گیری می‌توان آن را به دو نوع استاندارد و فست تقسیم کرد. اما تنوع سیلیکون تنها به این دو نوع محدود نمی‌شود؛ دو نوع افزایشی و تراکمی به دلیل تفاوتی که در ایجاد واکنش شیمیایی دارند با یکدیگر متفاوت‌اند و موارد مصرف مخصوص به خود را دارند.

به دلیل انعطاف‌پذیری زیاد سیلیکون، این ماده نسبت به آلژینات طرفداران بیشتری دارد. از این ماده می‌توان برای ترمیم، قالب‌گیری فک با دندان یا بدون دندان، ریشه، ایمپلنت و غیره استفاده کرد.